بیکاری: نمونه مورد پژوهش خودم (کارشناس ارشد رشته باستان شناسی)

بیکاری: نمونه مورد پژوهش خودم (کارشناس ارشد رشته باستان شناسی)

فائزه رضایی

این روزها بحث از بیکاری در میان جوان ها بیداد می کند. همه بنوعی درگیر پیدا کردن شغل متناسب با تحصیلات و شرایط خانوادگیشان هستند. کمتر کسی موفق به یافتن شغلی می شود که با رشته تحصیلی دانشگاهیش مطابقت داشته باشد و متاسفانه بیشتر افراد در حرفه ای مشغول بکار می شوند که هیچ تناسبی با تحصیلات آنها ندارد. شاید بزرگترین دلیل این باشد که پیدا کردن کار رابطه مستقیم با آشنا و آشنابازی یا همان بند "پ" دارد. یعنی افراد نهایتا به کاری تن می دهند که توسط یک آشنا (چه از افراد فامیل یا دوستان و نزدیکان) شرایطش مهیا شده باشد. یکی از ترس های من هم همین است. اینکه بالاخره با اینهمه این طرف و آن طرف زدن سر آخر مجبور شوم استخدام اداره ای شوم که برای مثال پدرم در آن کار می کرده، یا با برادرم که شرکتی مستقل دارد همکاری کنم، فقط برای اینکه احساس کنم کاری انجام می دهم و استقلال مالی پیدا کردم و به اصطلاح دستم در جیب خودم است. از زمان فارغ التحصیلی بارها و بارها به سازمان میراث فرهنگی مراجعه کرده ام و تنها چیزی که عایدم شده وعده و وعیدهایی در رابطه با پروژه هایی است که ریاست جدید میراث فرهنگی در فکر راه اندازی آنها است و هنوز مراحل اداری را طی نکرده و حتی تصویب هم نشده (و حتی امیدی به تصویب آنها نیز نیست). این روزها از ایده آل های دورانی که جوانتر بودم و بتازگی پا به رشته باستان شناسی گذاشته بودم فرسخ ها فاصله گرفته ام. زمانی در رویا پردازی درباره آینده، خود را پژوهشگری می دیدم از محلی به محلی دیگر در حرکت است و همواره در حال انجام پروژه های باستان شناسی خانه و زندگی را بر دوش گذاشته و با وجود تمام سختی های این راه، اما احساس خشنودی از زندگی سراپایش را فراگرفته. اما بدلیل شرایط (که طیف وسیعی را دربر میگیرد از جمله خانوادگی، اقتصادی، امنیت و غیره و غیره) حتی پروژه پایان نامه را هم بصورت کتابخانه ای و نه بصورت تحقیق میدانی کار کردم.

باستان شناسی و تاریخ...